به نقل از «ایسنا»

بلوار علی اصغر حسن زاده قم کجااست؟

تاریخ انتشار: ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۸۰۹۱۸

ایسنا/قم کاپیتان با اخلاق قمی سابق تیم ملی فوتسال ایران یکی از بهترین الگوهای ورزشی است که با عناوین پر افتخارش یکی از بهترین فوتسالیست های تاریخ است که باید در شهر قم نیز ارج و جایگاه خود را به سان یک الگوی ورزشی و اخلاقی بیابد.

علی اصغر حسن زاده، کوچکترین عضو خانواده فوتسالی حسن زاده.

نام علی اصغر حسن زاده، یک تالار پر افتخار است از عناوینی که هر فوتسالیستی در دنیا آرزوی آن را دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش ایسنا، سالها کاپیتان تیم ملی سوم جهان، بارها بهترین بازیکن آسیا، نامزد بهترین بازیکن جام جهانی، آقای گل آسیا، نامزد زیباترین گل جام جهانی و صدها جایزه ریز و درشتی که در این موزه با ارزش زرین جای می گیرد.

در جام جهانی قبلی که گل استثنایی او با آرژانتین به تیراژ فراموش نشدنی تمام برنامه های ورزشی دنیا مبدل شد، بسیاری از کارشناسان نام او را به عنوان یکی از نامزدهای اصلی بهترین بازیکن و زیباترین گل جام ذکر کردند ولی به قول خودش اگر نامش «اصغرینیو» یا «حسن زاده اینهو» بود قضیه برای انتخاب کنندگان متفاوت بود چون آنها عادت دارند همیشه اسامی برزیلی یا اسپانیایی را جلوی چشم خود بگذارند.

علی اصغر حسن زاده بچه محله بیست متری زاد در قم است. یکی از بخش های نیروگاه معروف قم. محله ای که به قول خودش و سرمربی تیم ملی می تواند تامین کننده تیم ملی ایران باشد.

او با افتخار یک قمی است. قمی که به گفته حسین شمس قطب اصلی فوتسال ایران است و تنها شهری است که می توانیم در این شهر برزیل راهم شکست دهیم.

او دیرتر از برادرانش محسن و مهدی که فوتسالیست های درجه یک کشور بودند در سطح اول فوتسال ایران درخشیدند و وارد گود شد ولی از زمانی که از اول دهه هشتاد از جام رمضان قم درخشش خود را در سن کم آغاز کرد و حسین آقا شمس او را برای تیم ارم کیش پسندید تا امروز که در بالاترین سطح فوتسال کشور فعالیت دارد، یک تنه کاری کرده است که اعتبار همه فوتسالیست ها و کل فوتسال قم و بهتر است بگوییم اعتبار فوتسال ایران در سطح جهان است.

اگر از تالار زرین و استثنایی افتخاراتش بگذریم و بیرون در بیاییم، اصغر حسن زاده را باید به عنوان یک ژنرال سراپا مدال تصور کنیم با عینکی دودی تکیه زده بر سریری سترگ و سیگار برگی بر دست به سان مجسمه ای از مدال و افتخارات که شاید برای دیدنش باید مدت ها وقت صرف کرد و به این و آن متوسل شد. ولی او در بیرون از این همه مدال و افتخار و قیل و قال هنوز هم همان بچه محله نیروگاه است با همان خاکی بودن و صفا بچه ترک قمی.

از همان آدم هایی است که می توانید با او به شکل اتفاقی همسفر و همکلام شوید ولی در آخر این سفر دو ساعته که با او به عمق صمیمیت می رسید باور نکنید که او حتی یک فوتسالیست حرفه ای است چه برسد به این همه عنوان. چون نه اهل گفتن است نه اهل پز دادن.

در آخرین روزهای سال گذشته که افتخار همکلاسی شدن با او را در دوره مربیگری سطح یک آسیا داشتم. صفا، پاکی و صداقت و خنده رویی و مهربانی و تواضع و خشوع و بردباری و کمک رسانی و خیرخواهی و... که همیشه داشت مهمترین چیزایی بود که او را در نظرم متمایز می کرد.

او سالها می توانست در این دوره در بهترین کشورهای جهان که در آن بازی هم کرده بود بگذرند ولی اصرار داشت که این دوره را در قم طی کند زیرا عاشق شهرش است و دوست داشت چنانچه فوتسالش را از قم شروع کرده، فراینده مربی گری اش را نیز در قم آغاز کند. کاری که شاید کمتر کسی انجام دهد.

شاید هیچ ورزشکاری را در قم نشناسیم که به اندازه او در سطح جهان و آسیا مقام دارد. آن هم در یکی از جذاب ترین رشته های سالنی جهان صدها میلیون نفر همین الان به شکل حرفه و نیمه حرفه ای و آماتوری به آن مشغول هستند.

او بی شک پرافتخارترین قمی تاریخ ورزش قم است. در کنار همه افتخاراتش او را همه با اخلاق خوش، روی باز، تواضع و فروتنی و هوش بالا و.. می شناسند. او همه چیز برای تبدیل شدن به یک الگوی بی همانند برای مردم و جوانان قمی و حتی سراسر ایران وحتی آسیا.

فوتسالیستی در آسیا نیست که آرزوی یک عکس یادگاری با او را نداشته باشد.

اما ما با حسن زاده ها چه می کنیم؟

در تمامی شهرهای بزرگ جهان و حتی ایران برای پاسداشت و الگوسازی از شخصیت های بزرگ ملی، حماسی، ورزشی و فرهنگی شان تلاش می شود با نامگذاری اماکن و معابر مختلف یاد این بزرگان را زنده نگاه دارند و الگوسازی دقیقی در مسیر شکل دهی به یک جامعه پویا خلق کنند.

اما آنچه در سالهای اخیر در قم شاهده بوده ایم آن است که متاسفانه هیچگاه قدر این چهره ها را ندانسته و آنها را فراری داده است. از فتحعلی اویسی و جواد رضویان که بگذریم، محمد حسین لطیفی بچه محله مسجد جامع قم و جواد افشار بچه پایین شهر قم وحمیدرضا نوربخش و.... و بسیاری از مفاخر فرهنگ و هنر ایران هستند که کسی نمی داند که آنها قمی هستند.

چون نه مدیران قم علاقه ای به دعوت و تجلیل و استفاده از آنها داشتند و نه تلاشی در این زمینه انجام شد تا همه این برکات و نعمات خرج جایی شود که آنها را پذیرا تر هستند.

علی اصغر حسن زاده در هر شهری که بود امروز نام پرتردد ترین خیابان شهر بود.  همانچنان که آذری و اردبیلی ها و مشهدی ها و... چنین کردند. نامه علی دایی و حسین رضازاده و برادران خادم و... در هر معبر و سالن ورزشی و... این شهرها رخ نمایی می کند ولی متاسفانه در قم هنوز مدیران استانی به چنین جمع بندی نرسیده اند.

الگو سازی از بزرگانی چون علی اصغر حسن زاده ها قطعا با چنین تمهیداتی شکل خواهد گرفت و جوانان بسیار با کشش همین اسامی به سمت ورزش و شکل سالم و انسان ساز ورزش جذب می شوند و از الگوسازی ای اشتباه به سمت قهرمانی می روند که آینده آنها و کشور را بسازند.

مدیران شهری و استانی می توانند با تجدید نظر جدی در این زمینه، زمینه سازی شکل دهی به چنین الگوسازی هایی را در استان فراهم کنند و ما نیز مثل بسیاری از استان های دیگر به مفاخرمان بیش از پیش احترام بگذاریم.

البته در این زمینه مدیران ورزشی و فوتبالی قم نیز وظیفه دارند که طرح های این چنینی را بیش از پیش در مجامع تصمیم گیری در استان مطرح کنند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی ورزشی منطقه قم علی اصغر حسن زاده استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها استانی ورزشی استانی سیاسی لرستان زنجان استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی فرهنگی و هنری استانی شهرستانها علی اصغر حسن زاده فوتسال ایران تیم ملی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۸۰۹۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شهید حسین اسکندرلو را بیشتر بشناسیم

گردان‌های حضرت علی‌اصغر و المهدی زودتر از دیگر گردهان‌های عمل‌کننده درگیر نبرد با دشمن شدند. در همان ساعت‌های نخست درگیری تعدادی از تانک‌های دشمن منهدم شدند و تلفات زیادی دادند. تا اینکه صبح ۱۲ اردیبهشت سال ۶۵ تقریبا درگیری تن به تن میان رزمندگان ایرانی و عراقی در رمل‌های فکه آغاز شد.

به گزارش ایسنا، حسین اسکندرلو دوازدهم اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۴۱ در جنوب تهران به دنیا آمد. در روز ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ از اولین کسانی بود که با تصرف پادگان تسلیحاتی خیابان پیروزی تهران، به مردم کمک کرد.

پس از پیروزی انقلاب، مدتی در کمیته انقلاب اسلامی به حراست از آرمان‌های مردم پرداخت و پس از آن به عضویت رسمی سپاه در «گردان ۷» پادگان امام حسین (ع) درآمد. با شروع جنگ تحمیلی راهی جبهه‌ها شد و در سمت‌هایی چون معاونت گردان حنین، عضو شورای فرماندهی سپاه سر پل‌ذهاب، مسئول بسیج سپاه غرب و فرمانده گردان‌های سلمان، زهیر و علی‌اصغر (ع) به دفاع از میهن اسلامی پرداخت که در این مدت چندین بار نیز مجروح و شیمیایی شد و در روز ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۵ درعملیات «سیدالشهدا (ع)» منطقه «فکه» بر اثر اصابت گلوله مستقیم دوشکا به گردنش در روز تولدش به شهادت رسید.

سردار ابوالفضل مسجدی از همرزمان شهید حاج حسین اسکندرلو و مسئول روایت‌گری و زیارت‌گاه‌های کل سپاه در گفت‌وگو ایسنا، درباره لحظه شهادت این فرمانده شجاع و عملیات «سیدالهشدا(ع)» می‌گوید: این عملیات روز ۱۱ اردیبهشت سال ۱۳۶۵ در پی اجرای استراتژی «دفاع غیرمتحرک» عراق به مرحله اجرا درآمد. عراقی‌ها توانسته بودند در این زمان تا نزدیکی‌های «فکه» و «تپه سبز» پیشروی کنند. اگر جلوی عراقی‌ها گرفته نمی‌شد می‌توانستند تا جاده اندیمشک ـ اهواز بیایند. به همین خاطر، حاج علی فضلی که آن زمان فرماندهی گردان‌های لشکر ۱۰ سیدالشهدا(ع) را بر عهده داشت، تمامی فرمانده گردان‌ها را در ساختمان نجف اشرف فرا خواند و به آنها یادآور شد که نیروی زمینی سپاه به ما تکلیف کرده است تا عملیاتی برای مقابله با پیروی دشمن انجام بدهیم.

این فرمان باید در کمترین زمان ممکن انجام می‌شد. از آن‌جایی که مدتی عملیاتی در منطقه طراحی و اجرا نشده بود تعدادی از نیروها در حال بازگشت به تهران بودند. حاج حسین، خیلی زود کسی را به راه‌آهن فرستاد تا بچه‌ها باز گردند. طرح و نقشه عملیات در ۴۸ ساعت ریخته شد. در خاطرم هست که ۶ گردان از لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) برای انجام این عملیات آماده شدند. گردان «علی‌اصغر» به فرماندهی حاج حسین اسکندرلو، گردان «المهدی» به فرماندهی شهید حسنیان، گردان «علی‌اکبر» به فرماندهی برادر تقی‌زاده، گردان «زینب» به فرماندهی حاج خادم و گردان «قاسم» به فرماندهی غلامی آماده شدند. نیروهای حسین اسکندرلو در اردوگاه «فرات» در دزفول مستقر بودند.

گردان‌های حضرت علی‌اصغر و المهدی زودتر از دیگر گردهان‌های عمل‌کننده درگیر نبرد با دشمن شدند. در همان ساعت‌های نخست درگیری تعدادی از تانک‌های دشمن منهدم شدند و تلفات زیادی دادند. تا اینکه صبح ۱۲ اردیبهشت سال ۶۵ تقریبا درگیری تن به تن میان رزمندگان ایرانی و عراقی در رمل‌های فکه آغاز شد. در این درگیری‌ها حدود ۹۷ تن از نیروهای گردان علی‌اصغر به شهادت رسیدند. با ادامه نبرد، حاج حسین نیز بر اثر اصابت گلوله مستقیم دوشکا به گردنش در روز تولدش و در گردانی که نامش با نام طفل شش ماهه امام حسین (ع) بود به شهادت رسید.

من یک سرباز به نام «شهید صالحیان» داشتم که حاج حسین بسیار با او احساس دوستی می‌کرد. به همین خاطر از من خواست تا صالحیان همراهش باشد. پس از شهادت حاج حسین، من از شهید صالحیان شنیدم که حاج حسین اسکندرلو شب پیش از شهادتش گفته است: «امشب شب عاشورا است، حفظ انقلاب و این منطقه خون می‌خواهد و اگر نتوانیم این منطقه را حفظ کنیم دشمن تا جاده اندیشمک ـ اهواز پیش خواهد آمد.»

به گزارش ایسنا، در این عملیات همچنین شهیدان «سیدمهدی اعتصامی»، «سیدمجتبی زینال الحسینی»، «اصغر کاظمی»، «علی دهقان سانیچ» و «سعید منتظری» از جمع همسنگران تخریب‌چی لشکر۱۰ سیدالشهدا(ع) در بازگشایی معبر برای رزمندگان به فیض شهادت نائل آمدند.

انتهای پیام